میله بدون پرچم
این نوشته ها اسمش نقد نیست...نسیه است. (در صورت رمزدار بودن مطلب از گزینه تماس با من درخواست رمز نمایید) آدرس کانال تلگرامی: https://t.me/milleh_bookمیله بدون پرچم
این نوشته ها اسمش نقد نیست...نسیه است. (در صورت رمزدار بودن مطلب از گزینه تماس با من درخواست رمز نمایید) آدرس کانال تلگرامی: https://t.me/milleh_bookروزانهها
همهپیوندها
دستهها
ابر برجسب
1001 کتاب انتخاب کتاب عشق زندگی ایرانیان مرگ داستان کوتاه جنگ خشونت انسان کتاب خوانی خاطره زن نفرت تاریخجدیدترین یادداشتها
همه- آفتابگردانهای کور – آلبرتو مندس
- انتخاب کتابهای بعدی!
- آدمکش کور - مارگارت اتوود
- خورشید خانواده اسکورتا – لوران گوده
- رگ و ریشه – جان فانته
- ناپدیدشدگان (بیوهها) – آریل دورفمن
- اشتباه در ستارههای بخت ما – جان گرین
- آخرین انار دنیا – بختیار علی
- چرا خوشبخت باشی، وقتی میتونی معمولی باشی؟ – جِنِت وینترسن
- دختری از شمال شرقی – کلاریس لیسپکتور
- دختران نحیف – موریل اسپارک
- هنر رمان – میلان کوندرا
- زندانی لاسلوماس – کارلوس فوئنتس
- فرانکنشتاین – مری شلی
- تربیتهای پدر - محمد طلوعی
نویسندگان
- حسین 766
بایگانی
تقویم
فروردین 1403| ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
| 1 | 2 | 3 | ||||
| 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 |
| 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 |
| 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 |
| 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 |
جستجو
آمار : 1991961 بازدید
Powered by Blogsky
سیمین دانشور
... زن, کمی فکر کن. وقتی خیلی نرم شدی همه ترا خم می کنند...
این جمله را که از کتاب سووشون همینجوری انتخاب کردم می توانست شروعی باشد برای مطلبی در مورد روز زن و... اما خب ظاهراً باید برای مرگ نویسنده اش استفاده کنم.
...زری از همه چیز دلش بهم خورده بود. حتی از مرگ , مرگی که نه طواف , نه نماز میت و نه تشییع جنازه داشت. اندیشید روی سنگ مزارش هم چیزی نخواهم نوشت... گریه نکن خواهرم. در خانه ات درختی خواهد رویید و درختهایی در شهرت و بسیار درختان در سرزمینت. و باد پیغام هر درختی را به درخت دیگر خواهد رسانید و درختها از باد خواهند پرسید: در راه که می آمدی سحر را ندیدی!
سووشون به 17 زبان ترجمه شد و این افتخار کمی برای ایران نبود.
یادش گرامی...
حسین
جمعه 19 اسفندماه سال 1390 ساعت 12:31 ق.ظ
روحش شاد..
سلام دوست عزیز
یادش گرامی
کودک چشم من از قصه ی تو میخوابد...باز هم قصه بگو...
سلام
سووشون قدیمی ترین کتاب کتابخونه ی ماست.اولین رمانی که در نوجوونی خوندم و چقدر فصل آخرشو دوست داشتم...خاطرش سبز.ممنونم میله
سلام
به همچنین در کتابخانه کوچک خانه پدری ما...
یادشان گرامی
نویسنده تا زمانی که کتابهایش خوانده می شود زنده است...
وبلاگ نویس هم همینطور
از دیشب که این خبر رو شنیدم حس خیلی بدی دارم... چقدر باید بگذره تا مادر زمان ، چنین فرزندی رو دوباره به دنیا بیاره... اینم جدایی ما از سیمین
سلام
متاسفانه...
البته به دنیا می آیند...اما خب با این وضعیت کتابخوانی باز هم متاسفانه چندان رشد نمی کنند...
جدایی رو خوب اومدید
روحش شاد.
سلام
یادش گرامی
درختها سراغت را از باد و
یادت را از سحر
می گیرند.
روحش شاد
سلام
البته اگر جنگل ها بیابان نشده باشند...
خدایش بیامرزد.
REST IN PEACE
اورا در کتابهای دبیرستان شناختم .سو و شونش بی نظیرست.
حالا میروی در ویکی پیدیا سیمسن دانشور را جستجو می کنی تاریخ مرگش را نوشته اند ار دیروز:(
هرچند اینها که نمی میرند.!!!خرم اند نغمه هاشان در نوشته هاشان.....
سلام
یادش گرامی
خوش به حالتان ! کتابهای دبیرستان شما از لحاظ ادبیات معاصر غنی تر بود ...
خوشم آمد از سرعت عمل شان...خیلی سریع اعمال کردند
دقیقاً...
oh!...her rest is her books and she rested in resting place when her books is a restive in our library
oh oh i am sheering at nesfe shabi
سلام
دیشب که بعد از بدو بدو های بی هدف دم عید، سری به نت زدم و این خبر رو خوندم، سرم داغ شد.
یعنی دوباره روزی دانشور دیگری در این سرزمین ظهور خواهد کرد؟ در روزگار قحطی کلام و قلم و آزادگی...
درختی خواهد رویید...
یادش ماندگار
سلام
یادش گرامی...
فکر کنم باید روضه شب عید پارسالم رو به روز کنم و دوباره بنویسم...
من کلاً سعی می کنم خوشبین باشم... دردش کمتره...اما اگر وضع کتابخوانی اینگونه باشد احتمالش پایین است... پس سهم خودمان را در این زایش ها جدی بگیریم...
سلام
روحش شاد
به جلال مژده بدید که سیمین خانم اومد
چه دیدنی است این وصال
سلام
یادش گرامی
سلام
متاسفانه از دیروز درگیر بودم شدید و یک ساعت پیش خبر دار شدم. خیلی خیلی متاثر شدم. خیلی دوستش داشتم. خیلی...
سلام
سلام.
چه قطعه‌ی خوبی بود. "سووشون" گل سرسبد کارهاشه.
غروب سیمین...
روانش شاد.
سلام
یادش گرامی
سلام
سیمین پس از یک دوره بیماری در سن نودسالگی در منزلش از دنیا رفت متولد هشتم اردیبهشت‌ماه سال 1300 در شیراز بود. و در سال 1328، دکترای خود را در رشته ادبیات فارسی از دانشگاه تهران گرفت.
یک سال بعد با جلال آل احمد ازدواج کرد و در سال 1331 برای مطالعه در رشته «زیبایی‌شناسی» در دانشگاه استنفورد، به آمریکا سفر کرد و دو سال بعد به ایران بازگشت.
از جمله تالیف‌ها و ترجمه‌های دانشور عبارتند از: «آتش خاموش» (1327)، «سرباز شکلاتی» برنارد شاو (1328)، «باغ آلبالو» و «دشمنان» از آنتوان چخوف (1331)، «بئاتریس» از شنیتسلر و «رمز موفق زیستن» از دیل کارنگی (1332)، «کمدی انسانی» ویلیام سارویان و «داغ ننگ» از ناتانیل هارتون (1334)، «شهری چون بهشت» (1340)، «سووشون» (1348)، «بنال وطن» از آلن پیتون (1351)، «به کی سلام کنم؟» (1359)، «غروب جلال» (1360)، «ماه عسل آفتابی» (داستان‌های ملل مختلف) (1362)، «جزیره سرگردانی» (1372)، «شناخت و تحسین هنر» (مجموعه مقالات) (1375)، «از پرنده‌های مهاجر بپرس» (1376) و «ساربان سرگردان» (1380). در ضمن مراسم تشییع پیکر سیمین دانشور روز یکشنبه (21 اسفندماه ساعت 10 صبح از مقابل تالار رودکی برگزار می‌شود.
یادش گرامی باد
سلام
یادش گرامی
مطلب را تکمیل نمودید
ممنون
با کتابهاش زندگی کردم از ۱۸ تا ۲۵ سالگی
جلد سوم تریلوژی سرگردانی هم که گم شده این از مرگ سیمین برام دردناک تر بود .
جزیره سرگردانی و ساربان سرگردان را دوست داشتم و کوه سرگردان که دیگر نخواهیم خواندش
سلام
این گم شدن کتاب هم از اون داستانها بود ها...که فقط توی اینجا محتمله وقوعش...
یادش گرامی
زن ، کمی فکر کن ...
مرگ هم قسمتی از زندگی است ... به امید آنکه مردان و زنان ِ دیگری از جنس ِ اندیشه و فکر در این سرزمین ظهور کنند ...
سلام
اولش کم اما بعدش زیاد...
اگه زندگی پربار باشه مرگ یه خورده کمرنگ میشه...
سلام
چقدر از ایرانی ها می دونستن که این بانوی کم نظیر زنده است ؟ کجا زندگی میکنه ؟ و چه میکنه ؟
کارهای خصوصیش که به خودش ربط داره
منظورم حال و هواییه که احیانن خودش دوست داشت کسان بیشتری ازش با خبر باشن .
دبیرستانی بودم سووشون رو خوندم .
ممنون از شما و نیکادل .
سلام
من سوالات دیگری را می پرسم:
چقدر از ایرانی ها می دونند که ایشون مرده!
چقدر از ایرانی ها می دونند که ایشون کی بوده!
چقدر از ایرانی ها می دونند کتاب را می شود خواند!!!
چقدر از ایرانی ها می توانند سه نویسنده ایرانی را نام ببرند...
خاخور چه انتظاراتی داری از ملت همیشه در صحنه...بذار چرتمون رو بزنیم
سلام
غیر از سووشون گمانم چیز دیگری ازش نخوانده بودم اما مهم به گمان تعداد اثر خوانده شده نیست مهم تاثیری است که گذاشته و گمانم گذاشته.
سلام
سلام میله جان
فقط جای تسلیت داره برای دوستداران ادب و فرهنگ.یکی از در دانه های ادبیات غنی مان درگذشت.ضایعه ای که قطعا قابل جبران نیست برای ادبیات مان...
*قطعاتی که انتخاب کردی کاملا بجا بود.
سلام
یادش گرامی...
ممنون
عجب کتابی بود.
دبیرستانی بودم که خوندمش اما هنوز که هنوزه بعضی از جملاتش تو ذهنم حک شده (تازه من حافظه مزخرفی دارم)
روحش شاد.
سلام
منم توی همون سن و سال خوندم...باید از برادر بزرگه بابت خرید این کتاب ممنون باشم...
یادش گرامی
سلام حسین جان
۱-توی اگزیستانسیالیسم در دو حالت میشه به یک آگاهی از وجود و هستی-با-خود رسید که این هستی فارغ از هستی اشیای متعین از برهان های علی(علت و معلول) هستش.یکی از دو راه بحران زده گی و راه دیگه تجربه ی مشترک در میان کسانی میتونه باشه که دارای معتقدات یکسان هستن و میتونن همو همراه باشن.به هر حال همونطور که میشه در فلسفه ی هایدگر مسافرت رو توصیه کرد به نظرم میشه این تجربه ی مشترک رو توی نماز جمعه به عنوان مثال توصیه کرد به خصوص وقتی همه محو گوش سپردن به خطبه های امام میشن!!!
۲-تهوع هم که خودت میدونی به نظر فرانسویهایی مثل سارتر و کامو یا به نظر کیرکگور دانمارکی همزاد انسان هست و همیشه در قالب نومیدی و یاس و یخیدگی(!) در وجود انسان بروز داره.اینها رو میدونی یک دنیا حرف هست که باید بیش از اینها مطالعه کنیم...
۳-در مورد پیشنهاد مطالعه ی کتاب هم ممنونم ازت یقین بدون توی لیستم میذارم در اولین فرصت که بخونم بهت اطلاع میدم.مثل ؛قول؛
۴-از اینکه مینویسی لذت میبرم.چون واقعا وبلاگ مفید و بدردبخور خیلی کمه.گاهی وقتا واسه آپدیت شدن وبلاگهایی که لینکشون کردم کلی انتظار می کشم.باید همراه داشته باشم بالاخره،اگرچه به قول برتولت برشت:نخست باید آداب همراهی دانست.(از نمایشنامه ی آنکه گفت آری و آنکه گفت نه)
سلام برادر
منو یه بار بردند نماز جمعه موقع سربازی که همون جایی که پیاده مون کردند جیم شدیم! البته بعداً پشیمون شدیم چون دقیقاً همون نماز جمعه ای بود که به نوری و مهاجرانی حمله شد!!! به هر حال فرصت خودشناسی ای بود که از کف رفت و من همون آدم بی خود باقی ماندم 
حیف که کمیابه...
ممنون... اینجا بدون همراهانش بی معناست
1-
2- بله باید بیش از این مطالعه کرد...به خصوص من که یه کم می لنگم در این زمینه ها...
3- اون کتاب فوق العاده است
4-
سلام
در تکمیل سوالاتی که از منیره جان پرسیده اید می شود گفت چقدر از ایرانی ها اصلاً ککشان گزیده از مرگ او ...
اینجا جو و جوزدگی و در صحنه بودن ! حتی پای کوه پایه های دماوند هم که شده مشتری زیاد دارد الان تمام وبلاگها از اسمش پر است همه روی استتوس فیس بوکشان چیزی درباره اش نوشته اند یا گذاشته اند
با این همه آخ و اوخ چقدر از زنان ایرانی مثل او هستند داستان نوشتن را نمی گویم ها ...فکر کردن و اندیشیدن به غیر ظواهر را می گویم ...
همیشه وقتی خبر نوشته شدن داستان کوه سرگردان را می شنیدم و سن و سال سیمین یادم می اومد دلم می لرزید که نکند ...اما بدتر شد داستان قبل از رفتنش گم شد !!! این معنیش این است که با کمی لعاب تازه به اسم دیگری منتشر خواهد شد ؟؟؟
سلام
...
...
...
...
متاسفانه همین گونه است
کتاب رو البته به این سادگی ها نمی شود...تقش در می آید...مگر این که خیلی درش دست ببرند تا نثرش گویای هویت نویسنده اش نباشد...
درود بروحش ...
شخصیتِ مستقلی داشتــــ
سلام
یادش گرامی
با سلام
چه کتاب خوبی رو دوباره خوندم. همه اکثرا این کتابو تو نوجوونیاشون خوندن، به نظر من وقتی پدر یا مادر شدن دوباره بخوننش.
و دوم اینکه گاهی فکر میکنم بعضی ارزشها تو وجود زن که قرار میگیره تبدیل به ضد ارزش میشه و گاهی بعضی از ضعفها ارزش .
جایی از کتاب زری تردید داره که انجام دادن کاری که ازش خواستند شجاعت میخواد یا انجام ندادنش.
برای همینه که همیشه دوست داشتم یوسف باشم تا زری پدر باشم تا مادر جلال باشم تا سیمین....
کتاب پر از چیزهای دوست داشتنیه مثل مکالمه آخر زری با دکتر.
و در آخر اینکه چه حیف که خیلی از کتابهای بسیار معروف تو وبلاگتون نیست.
ممنون
سلام دوست من
من هم دوست دارم دوباره بخوانمش... و از این نظر که فرصت بازخوانی خیلی از آثاری که در زمان نوجوانی و اوایل جوانی خوانده‌ام را نخواهم داشت بسیار غمگینم. حیف!
در مورد ارزشها و زن انگشت روی نکته دقیقی گذاشتی...
بی‌تردید سووشون یکی از رمان‌های برتر ادبیات ماست.