از مژده رسیدنت

از مژده رسیدنت

از اشتیاق دیدن رویت

از انتظار گوشه چشمی

فریاد شوقی بود که من کشیدم

و ستاره ها در آسمان بر خود لرزیدند

       از انعکاس این فریاد

            زائوی همسایه شش ماهه زائید

لیک در آسمان دلت

هیچ نشانه از انعکاس صدایم نیست

حتی لرزشی کوچک

                        بر روی سطح آبی دریای بی کران دلت

هرچند که مرا جز این سرنوشت

سالها هست که هیچ همخانه ای نیست 

*

دیگر نخواهم گشود دریچه چشمانم را

به روی منظره های تکراری

دیگر نخواهم گشود دریچه قلبم را

به روی کسانی که از شرق می آیند و از غرب می روند

و تکه ای از قلبم را به یادگاری

                                    با خود می برند به سرزمینهای دور

دیگر نخواهم چشاند به این دل

طعم عشق های آسمانی را

                             اگر چه اگر بخواهم نیز

                                                          نمی توانم

دیگر در این سرای پر از تزویر

که ستاره ها را نیز برای مقاصد زمینی می فروشند

که دل های ساده را با ژست های صداقت می فریبند

که کشتگاه زیباترین گیاهان را

با تیغه های شهوت شخم می زنند

چه جای عشق های آسمانی 

*

این همه حرفهایی بود که مغز فرمان داد!!

و فرمان مغز قانون است

             برای اعضای این تن

ولی سالهاست که من می گویم

که دیگر نامم را روی هیچ دیواری

                                  به یادگاری نمی کنم

ولی افسوس باز به گوشه چشمی

این دل قانون تن را می شکند

و دستانم با چه شتاب و چه شوقی

نامم را به روی دیوار سنگی دیگری می کند

و باز

بدون انعکاس صدایی

بدون لرزشی کوچک روی سطح آب

و باز

منظره ای تکراری

و تکه ای دیگر به یادگاری

و باز

از شرق آمدن و از غرب گریختن 

1378/7/30 

پی نوشت: از سالگرد نباید غافل شد مخصوصاٌ برای ما که دایره وار زندگی می کنیم!